من کن تحملم

                                      خواب سبز رازقی باش عاشق همیشگی باش 

                                      خسته ام از تلخی شب تو طلوع زندگی باش

                                      من پر از حرف سکوتم خالیم رو به سقوطم 

                                      بی تو و آبی عشقت تشنه ام کویر لوتم

                                      نمیخوام آشفته باشم آرزوی خفته باشم 

                                     تو نذار آخر قصه حرفمو نگفته باشم

                                      پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش 

                                     من رسیدم رو به آخر تو بیا شروع من باش

                                        شبو از قصه جدا کن چکه رو باور من 

 خط بکش رو جای پای گریه های آخر من

 ............................................................

اگه سکه دورو داره

اسیر دست بازاره       

نه عشقی داره تو کارش

نه مهری داره بازارش

                  توکه سکه نبودی یار بودی                    

به ظاهرعاشق و غمخوار بودی

منو گمراه کردی،وای بر من                   

  توهم افسونگرو مکار بودی

            خیال کردم که تو فصل بهارم                  

بهارو یارو قلب بی قرارم

خیال کردم که تو قلب بهشتم             

  از این بهتر نمیشه سر گذشتم

 پرنده رفت و گل پژمرد و دل مرد            

پرنده رفت و عشق و با خودش برد

.................................................

از جدا شدن نوشتی رو تن زخمی هر برگ

گریه کردم و نوشتم نازنینم یا تو یا مرگ

به تو گفت باورم کن میون این همه دیوار

تو با خنده ای نوشتی همنفس خدا نگهدار

بنوس مهلت موندن یک نفس بود

سهم من از همه دنیا یک قفس بود

بنویس که خیلی وقت واسه ی تو گریه نکردم

سر رو شونه هات نذاشتم مثل دستات سرد سردم

من که تو بن بست غربت زخمی از اوار پائیز

فکر چشمای تو بودم با دلی از گریه لبریز

شب عاشقونه ی  من که حروم شد

مهلت بودن با تو که تموم شد

ندونستم باید از تو می گذشتم

وقتی از غربت چشمات می نوشتم

بنویس مهلت موندن یک نفس بود

سهم من از همه دنیا یک قفس بود

بنویس که خیلی وقت واسه ی تو گریه نکردم

سر رو شونه هات نذاشتم مثل دستات سرد سرم